Kreş ve 3 yaş sorunsalı-2

Geçen yazıda ne durumda olduğumu anlatmıştım. Bir nevi durum analiziydi. Bu yazı ise çözüm sürecimizi ve Allah'ın izniyle gerçekleştireceğimiz planları içeriyor olacak.
Öncelikle burada linkini vereceğim tüm yazarlara ve yazılara yapılan yorumlara teşekkürü bir borç bilirim. Karar verme sürecimi hızlandırdınız.
http://hocanne.blogspot.com.tr/2012/11/okul-oncesi-manevi-egitim.html
http://hocanne.blogspot.com.tr/2013/09/ev-okulu-meselesi.html
http://annecafe.blogspot.com.tr/2012/11/kresten-ayrlmak.html   en acıklısı bu yazı :(
http://ozguranne.blogspot.com.tr/2013/04/veli-gozuyle-montessori-1-anaokulu.html

ve niceleri... aklıma geldikçe yine ekleyeceğim. Çünkü bebelerimin ağlaması ve Ramazan gelişi hasebiyle artık gece-gündüz hiçbir zaman ilgilenemedim siteyle. bazı linkler unutuldu tabii arada. Şimdiii gelelim yaptıklarıma...
Öncelikli olarak bir bilişimci olarak ilk çareyi netten aradım. Şu an bulunduğumuz anadolu şehrinde bir oyun grubu kurmak istiyorum konulu yazılı ilanlarımı bildiğim tüm sitelere yazdım :) sonuç: büyüğe 2, küçüğe 5 yakın aydaş bulunması ve şimdilik sadece online ama en kısa zamanda yüzyüze olacak bir gruba dahil edilmem oldu. Bu durumdan memnunum çünkü bilmediğim yerleri ne nereden alınır, ne oynanır türü şeyleri birbirimizle paylaşıyoruz. Ah bi de çalışmayan anneler olaydık da buluşaydık herşey daha iyiydi.
İkinci olarak dayanamayıp işe başladım. Bunda sevgili müdür yardımcımızın üstün gayretleri ve mesainin 3.5 saatle sınırlı olması bayağı etkili oldu. İlk etapta Eylül de çalışıp çalışmayacağıma karar verilecekti ki en son dün itibariyle verdim : Çalışmayacağım. Bunun nedenini de başka zaman anlatayım şu an odak noktam kreş meselesi.  Kafam rahatladı daha sakin ve mutlu bir anne oldum bunu da söylemeden geçmeyeyim.
Üçüncü olarak facebook adı verilen platformlarda yurtiçi ve yurtdışı okulsuz eğitim sitelerini/gruplarını/sayfalarını incelemeye başladım ve birçoğuna üye oldum. Resmen ufuk açtı diyebilirim. Özellikle yurtdışı menşeili olanlar.. Çünkü onlarda dini eğitim bizdeki gibi ayıp değil. Yahut da şöyle diyeyim; anne değil hoca öğretmeli mantığıyla yaklaşmıyorlar. Geçen gün birisi Faruk Beşer'in yaz Kuran kurslarıyla ilgili bir paylaşımını gördüm, bulduğumda paylaşayım burada da. Gerçek muallimin anne olduğu manası veriliyordu.
Dördüncü olarak yaptığımız şey plan idi ve bu bizim hayat koşullarımıza göre bizden bağımsız oluşturulan ancak bizim ayak uydurmamız gereken kısmıydı. Eşime Ramazan bayramından Cumhuriyet Bayramına kadar 3 aylık il dışı görev verildi. Normalde bizi çalışmak için başından savan beyefendi bu sefer eşyalı ev tutalım çocukları denize de götürürsün deyince bende bayraklar yere indi. Deniz, kum, güneş.. Çocuklara en faydalı şeyler. Nasip olur da uygun bir kiralık ev bulursak 3 ay başka ilde ikame edeceğiz. Yine bu durum kreş sorunsalını bizim için bitirdi. Şöyle ki...
Özel kreşler gelse de gelmese de bizden 10 aylık ücret talep ettiklerinden gidilmeyen 2 ayın ödenmesi gerekecekti. Para noktasında sıkıntı çekmeyelim çalışayım desem eşimden ayrılıp gelip 2 ay evde gece-gündüz tek başıma iki çocukla ilgilenmem gerekecekti. Bu durumda bize en çok uyan yöntem devlet anaokuluna önkayıt oldu. Gelmediğimiz kısmı ödemiyoruz üstelik diğer kreşler gibi devam zorunluluğu da yok. Yani istersem göndereceğim. Niyetim  oyun grubu, arkadaş çevresi bulamazsam okula göndermek. Çünkü gerçekten sıkılıyor yavrucağım evde.
Belirginleşmeye başlayan asıl fikrim ise çevre edinmek, edindirmek oğluma. Büyük illerde bu ne kadar kolaymış yeni yeni bir site kurulmuş http://www.benimleoynarmisinanne.com diye. Grup kurulabiliyor ama küçük illerde biraz zor işler, site yeterince tanıtılmazsa. Bu da insanlara bir kolaylık olsun diye yazayım istedim.
Kul sıkışmadıkça Hızır yetişmezmiş. Yan apartmanımızda çok iyi tanışma hikayemiz olmasa da bizimkinden 1 ay küçük ama maşallah 1 yaş daha akıllı bir oğlumuz var. Geçen gün markette de teyzenin biriyle selamlaştık o da meğer bizim apartman görevlisinin hanımıymış iki torunu da bizimkilere yakınmış. o an gelini de geldi ve tanıştık tevafuk hemen eve davet edecek kadar sıcakkanlı insanlar.. Bu yazıyı okuyanlar beni kınamasın, apartman görevlisi dediğim resmi memur sadece çöp alır kapıdan. O yüzden ne evini bilirim ne hanımını. Komşularım da sağolsun yandaki canım teyzem hariç hiç kimse gelmez evime. 2 sene oldu taşınalı. Aşure bile dağıttım, Yasine gittim. Kimseyi de tanımıyorum ki hadi gelin diyeyim. Velhasıl yan bloktan iki adayımız var oyun için. Bir de buna bir üst mahallede oturan eşimin iş arkadaşı ve hanımının oğlu eklendi. Bizimkinden 1 yaş küçük ama geçimleri her geçen gün düzeliyor. Onlarla da sık sık biraraya gelme planı yapıyoruz şimdilerde. Daha niyet etmişken 3 çocuk hemen yakınımda bitiverdiler. Hele bir de netteki gruptan  toparlanma olursa ohh ne ala.. Bizi -oğlumu ve beni- hiçbir zaman yalnız bırakmayan, arkadaşsız koymayan Allahıma sonsuz hamdolsun.. Vesselam...